Καρτέλ Γάλατος

Υπόθεση

Το μικρό μέγεθος της ελληνικής αγοράς δεν επιτρέπει την είσοδο και τη βιώσιμη δραστηριότητα πολλών «παικτών» σε κάθε κλάδο. Αυτό έχει συνέπεια την πιθανότητα για συνεννόηση μεταξύ τους, η οποία καθίσταται έτσι ευκολότερη και οι ενέργειές τους περισσότερο ύποπτες. Έτσι και στην γαλακτοβιομηχανία, σύμφωνα με στοιχεία απο την Επιτροπή Ανταγωνισμού, έχει διαμορφωθεί καρτέλ μεταξύ των 10 ισχυρότερων γαλακτοβιομηχανιών και και 7 σούπερ μάρκετ.

Συγκεκριμένα οι γαλακτοβιομηχανίες που συμμετέχουν στο καρτέλ , έχουν κάνει μια «μυστική» συμφωνία όπου, εξαναγκάζουν τους γαλακτοπαραγωγούς να δέχονται τις εξοντωτικές γι' αυτούς και τη βιωσιμότητα των μονάδων τους τιμές. Οι γαλακτοβιομήχανοι, έχοντας συμφωνήσει για την τιμή ,πιέζουν τους παραγωγούς να πουλήσουν το γάλα με 0.33 ευρώ ανα λίτρο, ενώ η πραγματική τιμή σύμφωνα με το κόστος παραγωγής ανέρχεται σε 0,36 ευρώ ανα λίτρο. Έτσι οι γαλακτοπαραγωγοί, αν δεν κλείσουν ως επιχειρήσεις, υποκύπτουν στις πιέσεις όχι μόνο χωρίς να έχουν κέρδος, αλλά «μπαίνοντας μέσα» κατα 0,03 λετά ανα λίτρο.

Ως κατάληξη, 17 επιχειρήσεις παραγωγής, χονδρικής και λιανικής πώλησης γαλακτοκομικών προϊόντων κατηγορούνται για τέσσερις σοβαρές παραβάσεις του δικαίου του ανταγωνισμού, που επισύρουν και τσουχτερά πρόστιμα. Σύμφωνα με την Επιτροπή Ανταγωνισμού, στον κλάδο των γαλακτοκομικών προϊόντων ,στις επιμέρους αγορές υφίστανται τέσσερις στρεβλώσεις του δικαίου του ανταγωνισμού:

- «Οριζόντια σύμπραξη ορισμένων γαλακτοβιομηχανιών με αντικείμενο τον καθορισμό των τιμών αγοράς και κατανομής των πηγών προμήθειας στην αγορά νωπού γάλακτος». Δηλαδή, συμφωνούσαν σε ποιες τιμές θα αγόραζαν το γάλα από τους παραγωγούς και «μοίραζαν» τους προμηθευτές τους.

- «Οριζόντιες συμπράξεις μεταξύ ορισμένων γαλακτοβιομηχανιών αναφορικά με την τιμολογιακή - εκπτωτική τους πολιτική». Δηλαδή, ακολούθησαν την ίδια πολιτική τιμών και εκπτώσεων προς τους πελάτες τους.

- «Κάθετες συμπράξεις καθορισμού τιμών μεταπώλησης και απαγόρευσης παθητικών πωλήσεων μεταξύ ορισμένων γαλακτοβιομηχανιών και των διανομέων τους». Kαθόριζαν σε ποια τιμή θα πωλούν οι διανομείς τους και τους απαγόρευαν να εξυπηρετούν πελάτες από άλλη γεωγραφική περιοχή, απ’ αυτήν που δραστηριοποιούνται.

- «Κάθετες συμπράξεις καθορισμού τιμών μεταπώλησης μεταξύ ορισμένων γαλακτοβιομηχανιών και αλυσίδων σούπερ μάρκετ», συμφωνούσαν δηλαδή μεταξύ τους για τις τιμές πώλησης. Oπως λέγεται έχουν για την παράβαση αυτή κλητευθεί μερικές από τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ.

Στο καρτέλ γάλακτος, λοιπόν, εμπλέκονται οι βιομηχανίες: Vivartia (Δελτα), Μεβγαλ, Φαγε, Νεστλε Ελλας, Όλυμπος, Ροδόπη, Κρι-Κρι, Εβροφαρμα και Σεργαλ Τα σουπερμάρκετ: ΑΒ Βασιλόπουλος, Σκλαβενίτης, Καρφούρ, Βερόπουλος, Ατλάντικ, Μασούτης, Ελομάς Και ο ΣΕΒΓΑΠ (Σύνδεσμος Ελληνικών Βιομηχανιών Γαλακτοκομικών Προϊόντων), ο οποίος φέρεται να έπαιζε ρόλο συντονιστή ώστε οι βιομηχανίες να διατηρούν ίδιες τιμές παραγωγού και παραπλήσιες τιμές καταναλωτή. Σύμφωνα με την "Καθημερινή", η Επιτροπή Ανταγωνισμού καταγράφει ως ορόσημο τη λεγομένη "μυστική συμφωνία της Λάρισας ". Στη θεσσαλική πόλη συναντήθηκαν οι πέντε μεγαλύτερες βιομηχανίες γάλακτος στις 31 Μαΐου 2004 και φέρονται να συμφώνησαν να ρίξουν έως 1,5% τις τιμές που πλήρωναν στους κτηνοτρόφους. Στην εισήγηση επισημαίνεται ότι "η συμφωνία ανέπτυξε αποτελέσματα στη σχετική αγορά από 31 Μαΐου 2004 έως 11 Σεπτεμβρίου 2006, τουλάχιστον".

Ένα από τα πρόσωπα που περιπλέκονται στην υπόθεση είναι ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ΣΕΒ (πρώην ΣΒΕ) κ. Δημήτης Δασκαλόπουλος. Αν και ο κ. Δασκαλόπουλος κατά τη διάρκεια της θητείας του έφερε τον Σύνδεσμο σε πολύ δύσκολη θέση, παρ’όλα αυτά η θητεία του ως πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου ανανεώθηκε. Όλα τα μέλη του Συνδέσμου εξέφρασαν ανησυχία, όμως αυτό που τελικά έγινε ήταν να συνεχισθεί η ανανέωση του ΣΕΒ. Μέσα στα πλαίσια της ανανέωσης αυτής έγιναν τα εξής:

-Αλλαγή ονόματος από Σύνδεσμο Βιομηχανιών Ελλάδος σε Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Ελλάδος

-Τροποποίηση καταστατικού

-Αλλαγή σήματος Συνδέσμου

-«Άνοιγμα πορτών» για όλες τις επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται, ανεξάρτητα από τις δραστηριότητές τους ή τον κλάδο στον οποίο ανήκουν.

-Αντικατάσταση 25% των μελών του διοικητικού Συμβουλίου

-21^ο μέλος θα είναι ο κ. Διονύσης Νικολάου, γενικός διευθυντής του ΣΕΒ

Οι αντιδράσεις που υπήρξαν για τις κατηγορίες ήταν οι εξής:

Πηγές της Vivartia, που ήδη έχει προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, επαναλαμβάνουν πως εμμένουν στις θέσεις τους ότι ουδέποτε συμμετείχαν σε συμφωνίες που παραβιάζουν το νόμο, και της Μεβγάλ ότι δεν υπέπεσε στην αντίληψή τους κάποια εναρμονισμένη πρακτική. Από την εταιρεία Όλυμπος ανέφεραν ότι δεν είχαν συμμετοχή στη συνάντηση της Λάρισας, υπογραμμίζοντας πως την επίμαχη περίοδο δεν προχώρησαν σε μείωση των τιμών παραγωγού. Εάν αποδειχθούν οι κατηγορίες, οι κυρώσεις αναμένονται σημαντικές. Το ύψος του προστίμου καθορίζεται από την Επιτροπή Ανταγωνισμού και μπορεί να ανέρχεται στο 15% του ετησίου τζίρου κάθε συμμετέχοντα στο καρτέλ. Ειδικά για την περίπτωση της Μεβγάλ προτείνεται μείωση του κατά 30% λόγω ένταξης της στο πρόγραμμα επιεικείας, στο πλαίσιο του οποίου παρείχε πληροφορίες στην Επιτροπή Ανταγωνισμού.

Το καρτέλ έπαιρνε τις καθοριστικές αποφάσεις για την εξάλειψη του ανταγωνισμού μέσω της διαμόρφωσης των τιμών πώλησης και αγοράς της πρώτης ύλης. Οι ηττημένοι της υπόθεσης βρίσκονταν τόσο οι παραγωγοί όσο και οι καταναλωτές, οι πρώτοι γιατί πουλούσαν το γάλα τους σε πολύ χαμηλές τιμές στις γαλακτοβιομηχανίες και οι δεύτεροι γιατί αγόραζαν το γάλα από τα super market σε πολύ υψηλές τιμές, πληρώνοντας στην ουσία αντίτιμο της θέσης του προϊόντος στο ράφι, του κόστους διαφήμισης και του κέρδους των γαλακτοβιομηχάνων και των ιδοκτητών super market. Με αυτά τα δεδομένα το γάλα στα ελληνικά ράφια έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης από άποψη κόστους.

Στην υπόθεση των “Γαλάζιων Κουμπάρων” πρωταγωνιστούν τρία πρόσωπα. Πρώτος είναι ο Παναγιώτης Αδαμόπουλος, ο Γενικός Διευθυντής Επιτροπής Ανταγωνισμού, δεύτερος ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος, ο “γαλάζιος εκτελωνιστής” από τη Θεσσαλονίκη και τρίτος ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης, ο σιτέμπορος από το Κιλκίς και κουμπάρος του τότε Υπ.Ανάπτυξης Σ.Τσιτουρίδη. Οι εν λόγω κύριοι απαίτησαν από τους εκπροσώπους της ΜΕΒΓΑΛ “φακελλάκι” της τάξης των 2,4 εκατ. ευρώ, ισοδύναμο με το 10% του συνολικού προστίμου των 24,5 εκατ με το οποίο απειλούνταν η ΜΕΒΓΑΛ για τη συμμετοχή της στο καρτέλ γάλακτος. Με αυτά τα χρήματα η ΜΕΒΓΑΛ θα εξαγόραζε μία θέση στο πρόγραμμα επιείκειας για τη μείωση ή την εξάλειψη του αρχικού προστίμου. Ακολούθησε καταγγελία για εκβίαση και δωροδοκία από τους εκπροσώπους της ΜΕΒΓΑΛ προς τα 3 κεντρικά πρόσωπα τηςυπόθεση.

Στην έκβαση της υπόθεσης δόθηκε άμεση δικάσιμος, που βασίζόταν στο νόμο για την καταπολέμηση της διαφθοράς στο Δημόσιο, λόγω θέσης Π.Αδαμόπουλου στην Επιτροπή Ανταγωνισμού. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ενόχους και τους τρεις για “απόπειρα εκβίασης”, δίνοντας όμως και τη δυνατότητα εξαγοράς της ποινής των 5,5 χρόνων φυλάκισης με την καταβολή των 10.000 ευρώ έκαστος. Ενώ, ο Π.Αδαμόπουλος κρίθηκε ένοχος και για το πλημμέλημα της δωροδοκίας.

Σήμερα, η ΜΕΒΓΑΛ φαίνεται να έχει πάνω από 15 εκατ.ευρώ κάθετες και οριζόντιες συμπράξεις και αντιμετωπίζει προβλήματα ρευστότητας για την καταβολή του προστίμου που της επιβλήθηκε για την συμμετοχή της στο καρτέλ σε αντίθεση με τη Vivartia που παρ'όλο που της επιβλήθηκε μεγαλύτερο πρόστιμο από αυτό της ΜΕΒΓΑΛ δε φαίνεται να αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα ρευστότητας.

Επιμέλεια κειμένου

Μυρτώ Βελίδου-Μαυρίδου

Αλκμήνη-Δήμητρα Θάνου

Σόλυ Ιωχανά

Old Boy

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο Ντε Σου είναι ένας επιχειρηματίας τον οποίο βλέπουμε σε ένα αστυνομικό τμήμα, μεθυσμένο, να κρατείται από αστυνομικούς και να δημιουργεί φασαρίες ενώ περιμένει τον φίλο του Joo Hawn να έρθει να τον παραλάβει. Καταλαβαίνουμε πως η κόρη του έχει εκείνη τη μέρα γενέθλια και της έχει πάρει ένα ζευγάρι φτερά αγγέλου για δώρο. Μόλις όμως βγαίνουν από το αστυνομικό τμήμα και ο πρωταγωνιστής καταφεύγει σε ένα τηλεφωνικό θάλαμο για να μιλήσει στην κόρη του, πέφτει θύμα απαγωγής από αγνώστους.

Τον βλέπουμε ύστερα σε ένα δωμάτιο, φυλακισμένο, χωρίς καμία πληροφορία από κανέναν. Δεν γνωρίζει τους λόγους κράτησής του. Το κτίριο είναι κάτι σαν σωφρονιστικό ίδρυμα στο οποίο μπορούν αν κλείσουν άνθρωποι με οικονομική άνεση τους εχθρούς τους. Μένει στο δωμάτιο 15 χρόνια, σε σκληρές συνθήκες (απομόνωση, ύπνωση) και γράφει ατέλειωτα τετράδια με όλους τους πιθανούς εχθρούς που θα μπορούσε να έχει, θέλωντας να καταλήξει στο σωστό άτομο. Τελικά τον αφήνουν ελεύθερο.

Καταφεύγει σε ένα εστιατόρια όπου γνωρίζει μια όμορφη νεαρή σεφ, η οποία του προσφέρει στέγαση στο σπίτι της. Καθώς ο άνθρωπος που τον κρατούσε τόσο χρόνια φυλακισμένο αρχίζει και επικοινωνεί με διάφορους τρόπους με τον πρωταγωνιστή (τον παίρενι τηλέφωνο, τον συναντά στο δρόμο) η πλοκή αρχίζει και πυκνώνει και το μυστήριο μεγαλώνει.

Στο μεταξύ ο Ντε Σου ερωτεύεται την κοπέλα, και μετά από ψάξιμο και την εύρεση διαφόρων στοιχείων, καταλήγει στο πρόσωπο το οποίο αναζητά τόσο απελπισμένα. Ζητά εκδίκηση για όλα αυτά τα χρόνια που του στέρησαν.

Τελικά καταλαβαίνουμε πως όλο αυτό δεν ήταν παρά μια τιμωρία, καθώς ο Ντε Σου είχε κάνει ένα λάθος πριν από χρόνια. Ο άνθρωπος που τον κρατούσε φυλακισμένο ήταν συμμαθητής του και είχε μια αρρωστημένη σχέση με την αδερφή του, και ο Ντε Σου βρέθηκε μάρτυρας ενός σκηνικού μεταξύ των δύο αδερφών, κάτι το οποίο δεν κράτησε για τον εαυτό του. Το γεγονός μαθεύτηκε και διεστραβλώθηκε κι άλλο, θέλωντας την κοπέλα να είναι έγγυοε στο μωρό του ίδιου της του αδελφού. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κοπέλα να αυτοκτονήσει. Ο αδερφός της λοιπόν ήθελε να εκδικηθεί για τον θάνατο της αδερφής του, και έτσι φυλακίζει και υπνωτίζει τον Ντε Σου, οδηγώντας τον να διαπράξει το αμάρτημα της αιμομιξίας.

Μόλις γίνονται όλα αυτά γνωστά στον Ντε Σου, απελπίζεται και κόβει τη γλώσσα του, ενώ ο αντίπαλός του πεθαίνει επίσης.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ

Oh Dae-Su/Mido: O Oh Dae Su είναι ο πρωταγωνιστής της ταινίας. Τον απαγάγουν και τον φυλακίζουν για 15 χρόνια μέσα σε ένα δωμάτιο που έχει μόνο μία τηλεόραση και κάποια στοιχειώδη έπιπλα. Μετά την ελευθέρωσή του είναι αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση. Γνωρίζει τη Μidο σε ένα sushi bar και μέσω ύπνωσης αναγκάζονται να ερωτευτούν..αποδεικνύεται, όμως στο τέλος της ταινίας ότι η Μidο είναι η κόρη του. Στο πρόσωπο του Ντε-Σου βλέπουμε το θύμα, που προσπαθεί να εξιλεωθεί μέσω της εκδίκησης, που όμως ακόμη και μέσα από αυτήν παγιδεύεται. Είναι ένα πρόσωπο γεμάτο οργή και πόνο, που όμως μέσω αυτής της ακατοπόνητης προσπάθειας για εκδίκηση αποδεικνύεται να βρίσκεται κοντά ως χαρακτήρας με το βασικό εχθρό του τον Woo-Jin. Από την άλλη, η Mido παρουσιάζεται ως μία νέα αθώα γυναίκα γεμάτη πάθος για περιπέτεια.

Woo-jin: Ο Γου τσιν όπως αποκαλύπτεται είναι ο υπεύθυνος της απαγωγής και της φυλάκισης του Ντε –σου. Ο Γου- τσιν αρχικά φαίνεται ως ένα πολύ σκληρός άνθρωπος ο οποίος είναι αδίστακτος και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να βασανίσει έναν άλλο άνθρωπο είτε φυλακακίζοντάς τον είτε τοποθετώντας τον σε όλη αυτή την υπόθεση μυστηρίου. Επίσης όλη αυτή η έντονη επιθυμία του για εκδίκηση του φανερώνει μία πολυ κακή πλευρά, σε σημείο που να μην ενδιαφέρεται για τον πόνο που θα προκαλέσει. Μάλιστα ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί, (ολόκληρο σχέδιο ζωής του Ντε σου) μας δείχνει χαρακτήρα επικίνδυνο, οργισμένο και ικανό για όλα. Παρόλα αυτά όταν αποκαλύπτεται η ιστορία με την αδερφή του, θα λέγαμε πως αυτή η συμπεριφορά του δείχνει έναν άνθρωπο που έχει πληγωθεί βαθιά και ο χαμός της αδερφής του και οι φήμες που κυκλοφόρησε ο Ντε σου, τον έκαναν να έχει ως μοναδικό στόχο την εκδικήση και την τιμωρία.

Soo-ah: Η Soo-ah είναι η αδερφή του Γου τσιν η οποία διατηρεί αιμομυκτική σχέση με τον αδερφό της. Αυτή, φαίνεται μία κοπέλα που ξέρει πως η σχέση της με τον αδερφό της δεν είναι ηθικά και βιολογικά σωστή και για αυτό έχει τύψεις. Οι ενοχές τις είναι αυτές που την κυριεύουν και επειδή γνωρίζει πως κάνει κάτι «παράνομο» , τουλάχιστον για την κοινωνία που ζει, προτιμά το θάνατο. Φαίνεται πως ακόμα περισσότερο την πληγώνει πως και εκείνη αγαπά ερωτικά τον αδερφό της και οι φήμες είναι ουσιαστικά αυτές που την σκοτώνουν. Οι φήμες είναι αυτές που την κάνουν να πιστεύει οτι είναι έγκυος, και επειδή φοβάται την κατακραυγή του κόσμου, αφού οι φήμες εξαπλώνονται, αυτοκτονεί.

Joo-Hwan: Είναι ο φίλος του Oh Dae-Su από το σχολείο. Προσπαθεί να τον βοηθήσει να θυμηθεί το παρελθόν του και να εκδικηθεί το άτομο που τον φυλάκισε. Εν αγνοία του βοήθησε τον Oh Dae Su να καταλάβει ποιος τον φυλάκισε. Ο Woo-jin τον δολοφονησε πριν προλάβει να του εξηγήσει το λόγο.

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η ταινία λαβάνει χώρα στην Νότια Κορέα. Ο σκηνοθέτης μας υποδεικνύει μια συγκεκριμένη χρονολογία (η ταινία γυρίστηκε το 2003): η φυλάκιση του Ντε Σου ξεκινάει το 1988, το τελευταίο έτος της δικτατορίας του Chun Doo-Hawn, ενός βάρβαρου και δολοφνοικού δικτάτορα, ο οποίος κυβέρνησε τη Βόρεια Κορέα με την βοήθεια της μυστικής αστυνομίας, τον εκφοβισμό και την κατήχηση.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που ο σκηνοθέτης αποφασίζει να δείξει το πέρασμα των χρόνων ενώ ο Ντε Σου βρίσκεται στη φυλακή. Μας παρουσιάζει ρολόγια, αριθμούς, λέξεις. Καταλαβαίνουμε πως ο πρωταγωνιστής υποφέρει και προσπαθεί να κρατήσει ένα είδος ημερολογίου με το να κάνει τατουάζ πάνω στο χέρι του χησιμοποιώντας ένα στυλό. Προσπαθεί να κρατήσει τα λογικά του και να μην χάσει το μόνο πράγμα που μπορεί να ελέγξει στην παρούσα φάση: το μυαλό του.

Βλέπουμε ακόμη το πέρασμα των χρόνων καθώς ο Ντε Σου παρακολουθεί τηλεόραση: αλλαγή τηλεπαρουσιαστών, πολιτικές εξελίξεις, ο φόνος της γυναίκας του (ο οποίος ήταν «στημένος» έτσι ώστε να φαίνεται πως το έκανε ο ίδιος). Η επιστροφή των πολιτικών διαφωνούντων όμως παρουσιάζεται με την ίδια σημασία που έχει γάμος και αργότερα ο θάνατος της πριγκίπισσα Νταϊάνας.

Καθ’όλη την διάρκεια της ταινίας όμως ο Ντε Σου το μόνο που έχει στο μυαλό του είναι η εκδίκηση. Είναι το μόνο πράγμα στο οποίο στοχεύει, και τον τυφλώνει.

ΧΩΡΟΧΡΟΝΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Όπως προαναφέρθηκε, η φυλάκιση του Ντε Σουν ξεκινά το 1988, το τελευταίο έτος της δικτατορίας του Chun Doo-Hawn, ενός βάρβαρου διδκάτορα που κυβέρνησε τη Νότια Κορέα με τη βοήθεια της μυστικής ατυνομίας, του εκφοβισμού και της κατήχησης.

Η ταινία αναφέρεται στην πολιτκή (ιδιαίτερα στον έλεγχο μιας ομάδας από μια άλλη,ακόμα κι αν αυτή η ομάδα αποτελείται από ένα άτομο), το σεξ και την φυλάκιση, είτε αυτή είναι κανονική είτε ψυχολογική. Ο σκηνοθέτης μας παραθέτει καπιταλιστές που έγιναν πλούσιοι κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, αλλά και αστούς της μέσης τάξης που όμως είναι περιορισμένοι, και ακόμη κι όταν αφήνονται κυριολεκτικά ελεύθεροι από ένα κελί, υπάρχουν κοινωνικά και πολιτκιά εμπόδια που τους κρατούν από το να κάνουν ό,τι θέλουν.

Ακόμη, ο σκηνοθέτης μας παρουσιάζει μια βίαιη κοινωνία μέσα στην οποία ο πρωταγωνιστής προσπαθεί να επιβιώσει αλλά και να βρει τους υπαίτιους του δράματός του.

ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ

Ένα θέμα που κυριαρχεί στην ταινία είναι η εκδίκηση. Οπως αντιλαμβανόμαστε η φυλάκιση του πρωταγωνιστή είναι θέμα εκδίκησης. Ο Γου Τσιν θέλει να εκδικιθεί τον Ντε Σου γιατί πιστεύει πως αυτός είναι η αιτία που αυτοκτόνησε η αδερφή του. Αυτός τους «κατασκόπευσε» και όταν τους είδε κυκλοφόρισε τις φήμες. Θέλει λοιπόν να τον εκδικηθεί με τον πιο σκληρό τρόπο, να του κάνει το ίδιο. Η εκδίκηση που θέλει να πάρει είναι πολύ σκληρή αφού θέλει να κάνει τον Ντε Σου να έχει αιμομικτικές σχέσεις με την κόρη του για να τον κάνει να βρεθεί στην ίδια θέση., και το πετυχαίνει. Απο την άλλη ο Ντε Σου μόλις αποφυλακίζεται το μόνο που θέλει να κάνει είναι να εκδικιθεί αυτόν ο οποίος του στέρησε τη ελευθερία του, τη ζωή του και την οικογένειά του. Έχουμε λοιπόν εκδίκηση και εκδίκηση στην εκδίκηση.

Σημαντικό επίσης είναι το θέμα της φυλάκισης και της ελευθέρωσης. Μέσα απο την ταινία αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό είναι ο καθένας να έχει την ελευθερία και τον έλεγχο της ζωής του. Ο Ντε Σου φαίνεται πως σε όλη του την πορεία ουσιαστικά ήταν φυλακισμένος. Είτε όταν φυλακίστικε πραγματικά, είτε όταν τυπικά ελευθερώθηκε ( αφέθηκε ελεύθερος να κυκλοφορεί) αλλα στην ουσία ήταν πιό φυλακισμένος απο ποτέ , αφού μέσω της ύπνωσης ήταν παγιδευμένος και οι κινήσεις του καθορισμένες. Η ύπνωση κυριολεκτικά και μεταφορικά , έχει την δυνατότητα, να ελέγχει να κατευθύνει και να εξουσιάζει.

Ο Ντε Σου φαίνεται κοινωνικά ένας απλός άνθρωπος ο οποίος δεν έχει και ιδιαίτερα καλή οικονομική κατάσταση παρόλα αυτά έχει τουλάχιστον την οικογένεια του. Αντίθετα ο Γου Τσιν φαίνεται να έχει αρκετά χρήματα, συνεπως και την εξουσία να έχει ανθρώπους που να κάνουν ότι θέλει και να πληρώνει για να έχει τα μέσα, να μπορεί να κρατά για χρόνια τον Ντε Σου ζωντανό, όπως και την κόρη του. Το θέμα λοιπόν της εξουσίας είναι διακριτό. Ο Γου Τσιν που έχει την οικονομική άνεση είναι ισχυρός και μπορεί να ελέγχει τη ζωή όποιου θέλει, αντίθετα ο Ντε Σου είναι έρμαιοο καταστάσεων.

Ένα άλλο ζήτημα που πραγματέυεται η ταινία είναι η αιμομιξία. Από τη μία πλευρά έχουμε την απόπειρα αιμομιξίας μεταξύ δύο αδερφιών (Woo-jin και Soo-uh) σε εφηβική ηλικία. Από την άλλη, έχουμε την εξαναγκασμένη και εν αγνοία τους αιμομιξία πατέρα-κόρης (Oh Dae Su-Mido). Στην πρώτη περίπτωση αν θα μπορούσαμε να δώσουμε καποιου είδους άλλοθι θα ήταν αυτό της νεαρής ηλικίας, παρ'όλα αυτά και οι δύο αναγνώριζαν το λάθος τους. Άλλωστε αυτή η “απόπειρα” αιμομιξίας οδήγησε στην αυτοκτονία της Soo-Uh και στο σχέδιο εκδίκησης του Woo-jin που επέφερε και την πραγματική αλλά εξαναγκασμένη αιμομιξία πατέρα-κόρης. Στη δεύτερη περίπτωση αιμομιξίας, το γεγονός ότι έγινε χωρίς να γνωρίζουν τη μεταξύ τους σχέση και με τη χρήση ύπνωσης είναι το ελαφρυντικό αλλά παράλληλα και τραγικό στοιχείο. Τίθεται λοιπόν εδώ το ερώτημα: Για να εκδικηθεί ο Woo-jin τον Oh Dae-Su για την αυτοκτονία της αδερφής του, του δίνεται παράλληλα και το δικαίωμα να προκαλέσει εξαναγκαστικά την ίδια κατάσταση και στον Oh Dae-Su ή να του στερήσει την ελευθερία;

ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΔΙΛΛΗΜΑΤΑ

· Για να εξιλεωθεί ο Oh Dae-Su από τον Woo-jin και να προστατεύσει τη Mido από το να μάθει την αλήθεια σε ένδειξη αποφασιστικότητας και αυτοτιμωρίας κόβει τη γλώσσα του. Είναι απαραίτητο;

· Στο τέλος της ιστορίας ο Oh Dae-Su αποφασίζει να διαγράψει από τη μνήμη του ό,τι έχει συμβεί έτσι ώστε να ξεκινήσει και πάλι από την αρχή. Η διαγραφή των συμβάντων τον κάνει πιο δυνατό ή πιο αδύναμο;

· Μέσα στα διλλήματα των βασικών χαρακτήρων όμως τίθεται και το ηθικό δίλλημα του υπαλλήλου που ανταλλάσσει το χέρι του για ένα καλύτερο διαμέρισμα και χρήματα. Κατά πόσο είναι σωστό το να γίνεσαι συνένοχος στην καταστροφή ουσιαστικά της ζωής κάποιου με χρηματικό και υλικό ανταλλαγμα;

Επιμέλεια κειμένου

Μυρτώ Βελίδου Μαυρίδου

Αλκμήνη-Δήμητρα Θάνου

Σόλυ Ιωχανά

Fair Trade

Tί είναι

Το δίκαιο ή αλληλέγγυο εμπόριο (fair trade), σύμφωνα με τον ορισμό της F.I.N.E.(συνεργασία των δικτύων δίκαιου εμπορίου FLO, WFTO (πρώην IFAT) , NEWS, και EFTA) του 2001 είναι “μια εναλλακτική προσέγγιση της εμπορικής δραστηριότητας, μια νέα μορφή εμπορικής συνεργασίας βασισμένη στο διάλογο, τη διαφάνεια και το σεβασμό, που αναζητά μεγαλύτερη δικαιοσύνη στο διεθνές εμπόριο. Συνεισφέρει στην παρατεινόμενη ανάπτυξη προσφέροντας καλύτερες συνθήκες εμπορίου και διασφαλίζοντας τα συμφέροντα περιθωριοποιημένων παραγωγών και εργατών, κυρίως στο Νότο. Οι οργανώσεις δίκαιου και αλληλέγγυου εμπορίου (υποστηριζόμενες από καταναλωτές) είναι ενεργά αφοσιωμένες στην υποστήριξη των παραγωγών, στην αφύπνιση συνειδήσεων και στην εκστρατεία για αλλαγές στους κανόνες και την άσκηση του συμβατικού διεθνούς εμπορίου".

Σήμερα, στο σύνολό μας ως καταναλωτές με την αγορά ενός προϊόντος πληρώνουμε μεταξύ άλλων τη διαφήμιση του προϊόντος, την θέση στα ράφια των super markets αλλά και το brand. Από την τιμή που πληρώνουμε το μικρότερο μέρος κέρδους πηγαίνει στους παραγωγούς, που καλύπτει (ή και όχι) ίσα-ίσα το κόστος παραγωγής. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη για τη δημιουργία ενός τύπου εμπορίου που θα βασίζεται στους ανθρώπους, τους παραγωγούς, τους καταναλωτές, τους οργανισμούς. Στους πρώτους αποδίδει περισσότερα κέρδη, στους δεύτερους χαμηλότερες τιμές ενώ στους τρίτους οικονομική σταθερότητα, όπως αποδείχθηκε κατα τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης στην Αμερική, όταν και τα προϊόντα fair trade δεν σημείωσαν πτωτική πορεία στις πωλήσεις.

Πέρα από τα οικονομικά οφέλη, όμως, το fair trade εξασφαλίζει στους παραγωγούς των μη προνομιούχων περιοχών καλύτερη διαβίωση και εργασιακές συνθήκες, μέσω καλύτερων τιμών πώλησης των προϊόντων των μικροκαλλιεργητών. Τα πιο διαδεδομένα είδη προϊόντων Fair Trade είναι ο καφές, η σοκολάτα και το βαμβάκι.

Ελλάδα

Στην Ελλάδα το δίκαιο εμπόριο δεν είναι τόσο διαδεδομένο όσο στο εξωτερικό, ενώ ακόμη και τα προϊόντα του είναι σχετικά δυσεύρετα. Παράλληλα, η πλειοψηφία των καταναλωτών δεν ξέρει να αναγνωρίσει τα σήματα πιστοποίησης του F.L.O (Fair Trade Labeling Organization). Ένα από τα θετικά στοιχεία είναι ότι μεγάλο μέρος των πολυεθνικών εταιρειών ενδιαφέρονται για συνεργασία με το Fair Trade, ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα Starbucks.

Case

Στην υπόθεση που μας δόθηκε είχαμε να αντιμετωπίσουμε το δίλλημα της συνεργασίας μεταξύ μίας ηγέτιδας εταιρίας στην αγορά του καφέ και της σοκολάτας, που είχε κατηγορηθεί για “ανήθικες πρακτικές” στην αλυσίδα παραγωγής και πώλησης των προϊόντων της, και του F.L.O . Από την εταιρία(Black Desire) ζητείται να δοθεί πιστοποίηση σε κάποια από τα προϊόντα της.

Από την πλευρά του F.L.O. δεν μας συμφέρει να κάνουμε μία συνεργασία με την Black Desire καθώς αυτό μακροπρόθεσμα θα βλάψει την εικόνα μας προς την αγορά. Παρά το γεγονός ότι με τη συνεργασία θα είναι πιο εύκολο να διαδώσουμε το σήμα της εταιρίας, θα βλάψουμε την εικόνα μας λόγω της εικόνας της μεσάζουσας εταιρίας. Από την πλευρά της πολυεθνικής εταιρίας, θα πρέπει να επιδιώξουμε την συνεργασία με τον F.L.O ή με παρόμοιους οργανισμούς με σκοπό να βελτιώσουμε το προφίλ της εταιρίας.

Από την πλευρά των καταναλωτών, μία τέτοια κίνηση θα μπορούσαμε να τη δούμε μεν ως μία στρατηγική κίνηση της Black Desire να φτιάξει την εικόνα της και θα την αντιμετωπίζαμε μάλλον με υποψία. Παράλληλα, όμως, θα ήμασταν θετικοί ως προς την αγορά των προϊόντων με την πιστοποίηση του F.L.O, καθώς έτσι θα βοηθούσαμε το γενικότερο κίνημα του Fair Trade.

Συμπεράσματα

• Το κίνημα του Fair Trade πρέπει να διαδοθεί, διότι αποτελεί μία επανάσταση απέναντι στην αισχροκέρδια των πολυεθνικών εταιριών

• Υπάρχει ποικιλλία προϊόντων Fair Trade με υψηλή ποιότητα

• Με την αγορά προϊόντων Fair Trade στηρίζουμε τους παραγωγούς, τους μικροκαλλιεργητές και τους δίνουμε την ευκαιρία για καλύτερες συνθήκες εργασιών και διαβίωσης.

• Το Fair Trade είναι τόσο οικονομικό όσο και κοινωνικό κίνημα.

Υπόθεση Ασωπού- M.I. ΜΑΙΛΛΗΣ Α.Ε.Β.Ε.

ΑΣΩΠΟΣ-ΥΠΟΘΕΣΗ

Στα νερά του ποταμού Ασωπού (από τα οποία προμηθεύονται νερό οι κάτοικοι των Οινοφύτων και όχι μόνο) βρέθηκαν καρκινιγόνες τοξικές ουσίες και βαρέα μέταλλα, ανάμεσά τους και εξασθενές χρώμιο. Το νερό αυτό βρέθηκε σε περιοχές από την Θήβα και την Αυλίδα ως την Συκάμινο και τον Ωρωπό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει θεσπίσει όριο ασφαλείας για την κατανάλωση της ουσίας αυτής, καθώς είναι πολύ επικίνδυνη και δεν πρέπει να κατανώλεται ποτέ από κανέναν σε καμμία περίπτωση. Οι κάτοικοι των Οινοφύτων καταναλώνουν νερό που περιέχει την ουσία αυτή για δεκαετίες. Τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν είναι εμφανή, αλλά δεν υπάρχει δείγμα συνεργασίας από καμμία βιομηχανία.

Εκτός από τους ανθρώπους που καταναλώνουν το χημικό αυτό μέσω του πόσιμου νερού, το νερό αυτό διοχεύεται και στις αγροτικές καλλιέργειες, και άρα τα χημικά να βρίσκονται σε αγροτικά προϊόντα εν αγνοία των αγροτών και των κατοίκων.

Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Από τότε που μαθεύτηκε το σκάνδαλο υποτίθεται πως οι βιομηχανίες έχουν πάρει τα μέτρα τους. Υπάρχει βέβαια μια συμφωνία σιωπής και δεν ανακοινώνονται τα ονόματα των βιομηχανιών που πετούν τα λύματά τους στον Ασωπό παράνομα. Πάντως ισχυρίζονται πως υπάρχει μια αυστηρότητα σχετικά με το πού καταλήγουν τα απόβλητά τους. Τα πηγαίνουν σε ειδικές εγκαταστάσεις εντός και εκτός Ελλάδος , παρ’ολα αυτά δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να εξακριβώσουμε αν όντως γίνεται κάποιος έλεγχος στις βιομηχανίες αυτές, και δεν πρόκειται απλά για ισχυρισμούς που δεν έχουν καμία πρακτική βάση.

Παρά τον νόμο που ψηφίστηκε (σύμφωνα με τον οποίο «απαγορεύεται η εγκατάλειψη, η απόρριψη και η ανεξέλεγκτη διάθεση επικίνδυνων αποβλήτων») δεν υπάρχουν στοιχεία εφαρμογής του. Ο νόμος αυτός φαίνεται να εφαρμόζεται μόνο «στα χαρτιά». Οι εταιρίες υποχρεούνται να μεταφέρουν τα απόβλητα στο εξωτερικού καθώς η Ελλάδα στερείται χώρους ταφής αποβλήτων, και η μεταφορά αυτή γίνεται μέσω 12 εταιριών που έχουν εγκριθεί από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

Οι εταιρίες του εξωτερικού όμως που είναι υπεύθυνες για τη μεταφορά των αποβλήτων ισχυρίζονται πως δε έχουν επικοινωνήσει καθόλου με τις βιομηχανίες των Οινοφύτων. Το κόστος της μεταφοράς φαίνεται ότι είναι η κύρια αιτία για την αδιαφορία των βιομηχανιών, αφού υπολογίζεται πως κάθε τόνος κοστίζει 1000 ευρώ.

Και ενώ λοιπόν δεν γίνεται μεταφορά, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν γίνεται και επεξεργασία. Δεν έχουμε την κατάλληλη τεχνολογία για να γίνει η επεξεργασία, και για να την αποκτήσουμε πρέπει κάθε βιομηχανία να επενδύσει μεγάλα ποσά, κάτι που οι περισσότερες δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν.

Δεν τα στέλνουμε έξω, δεν τα επεξεργαζόμαστε, άρα τί σύμβαίνει;

Μόνο το 2%-4% των βιομηχανικών μας αποβλήτων καταλήγουν στο εξωτερικό, σύμφωνα με τον Ευάγγελο Γιδαράκο, αναπληρωτή καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και Διευθυντή του μοναδικού εργαστηρίου τοξικών και επικίνδυνων αποβλήτων στην Ελλάδα.

Τα νούμερα είναι αστεία. Πάνω από 600.000 τόνοι χημικών αποβλήτων βρίσκονται παράνομα αποθηκευμένοι στην Ελλάδα.

Το πρόβλημα δεν είναι σοβαρό μόνο από πλευράς αποβλήτων, αλλά και από πλευράς νερού. Η Ελλάδα υιοθέτησε την Ευρωπαϊκή οδηγία 2060 σύμφωνα με την οποία τα νερά προστατεύονται, και έτσι ο Ασωπός δεν είναι πια αγωγός βιομηχανικών λυμάτων.

Κάποια από τα αιτήματα των κατοίκων είναι τα εξής:

• Άμεση παροχή καθαρού πόσιμου νερού σε όλους τους πολίτες από κεντρική εγκατάσταση επεξεργασίας και ενιαίο φορέα διαχείρισης με κοινωνικό χαρακτήρα και κοινωνικό έλεγχο.

• Εκπόνηση αναλυτικής υδρογεωλογικής μελέτης χαρτογράφηση των ρυπασμένων περιοχών, προσδιορισμό όλων των ρύπων, ανόργανων και οργανικών και των ρυθμών μεταφοράς τους στα υπόγεια νερά, έλεγχο όλων των γεωτρήσεων και δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των αναλύσεων

• Διενέργεια ουσιαστικών και συνεχών ελέγχων, ταυτοποίηση και δημοσιοποίηση όλων των βιομηχανιών που είναι υπεύθυνες για τη ρύπανση και τη διακοπή της λειτουργίας επιχειρήσεων - παραβατών, μέχρι να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα πρόληψης και αποκατάστασης της ζημιάς, ώστε να σταματήσουν να ρυπαίνουν.

• Λήψη μέτρων αποκατάστασης του υδροφόρου ορίζοντα και καταλογισμό του κόστους της αποκατάστασης στους υπεύθυνους φορείς εκμετάλλευσης, σύμφωνα και με την νομοθεσία για την Περιβαλλοντική Ευθύνη

• Έλεγχο των βιομηχανικών προϊόντων (ιδιαίτερα των τροφίμων) που παράγονται στην περιοχή και τον έλεγχο της πραγματικής υδροδότησης των βιομηχανιών

• Έλεγχο των αγροτικών προϊόντων, μέτρα για την προστασία και αποζημίωση των αγροτών

• Οριοθέτηση και πολεοδομική οργάνωση των οικισμών και των ήδη δημιουργημένων άτυπων βιομηχανικών περιοχών σε ΒΙΟΠΕ-ΒΙΠΕ, μετά από ανοικτή κοινωνική διαβούλευση και χρονοδιάγραμμα για την άμεση εκτέλεση όλων των απαραίτητων έργων υποδομής και περιβαλλοντικής προστασίας. Απαγόρευση διάσπαρτης εγκατάστασης εργοστασίων στις περιοχές μας.

• Φρένο στην παράλογη, ξέφρενη, κερδοσκοπική ανάπτυξη ενεργειακών μονάδων

• Συνεχή και ανοιχτή συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στις διαδικασίες ελέγχου, με πλήρη ενημέρωση των κατοίκων και των εργαζομένων. Ειδικά δωρεάν προγράμματα ελέγχου της υγείας των κατοίκων των περιοχών μας.

• Δεν έχουμε αυταπάτες. Τα μέτρα που ζητάμε προϋποθέτουν γενναίες πολιτικές αποφάσεις, κόστος, πρωτοβουλία, υπευθυνότητα και δυστυχώς τόσο οι κεντρικές, όσο και οι νομαρχιακές αλλά κατά περίπτωση και οι τοπικές αρχές, δεν έχουν δείξει μέχρι τώρα ότι είναι διατεθειμένες να ανταποκριθούν.

Μ.Ι.ΜΑΙΛΛΗΣ ΑΕΒΕ

Το Όραμα της Εταιρίας

" Να καθιερώσουμε τις Αγορές ως μια από τις Στρατηγικότερες Λειτουργίες του Ομίλου, και δη ως ένα Κέντρο Κέρδους και Προστιθέμενης Αξίας για τους Πελάτες, τους Προμηθευτές και τους Μετόχους μας, διασφαλίζοντας την παροχή ποιοτικών πρώτων υλών, αγαθών και υπηρεσιών, μεγιστοποιώντας την αξία με τους προμηθευτές και εφαρμόζοντας πιστά τον κώδικα ηθικής δεοντολογίας"

Η Στρατηγική της Εταιρίας

Κεντρικοποιημένη προσέγγιση διαχείρισης αγορών Ομίλου, η οποία δρα ως μηχανισμός προβολής και χρήσης βέλτιστων πρακτικών, διασφάλισης διαδικασιών και μεθόδων συνακόλουθων με την διαχείριση προμηθειών και αύξησης αποδοτικότητας κεφαλαίου εκμεταλλευομένων των παρουσιαζόμενων οικονομιών κλίμακας.

Στόχος της Εταιρίας

Οι μακροχρόνιες σχέσεις συνεργασίας, εφαρμόζοντας το σύστημα διαχείρισης σχέσεων με τους προμηθευτές (Supplier Relationship Management- SRM) και συγκεκριμένα μέσω :

• Στρατηγικής Έρευνας και Επιλογής Πηγών Προμήθειας

• Ουσιώδους Διαχείρισης Προσωπικού και Μέσων

• Επιχειρησιακών και Αποτελεσματικών Αγορών

• Ουσιαστικής και Έγκαιρης Εμπλοκής των Εσωτερικών και Εξωτερικών Πελατών

Ο Κώδικας Δεοντολογίας

Υποδειγματική Εναρμόνιση με τον Κώδικα Ηθικής, σεβόμενοι τέσσερις ευδιάκριτες και ξεχωριστές μεταξύ τους οντότητες:

• Εργαζόμενο

• Προμηθευτή

• Επάγγελμα

• Άνθρωπο

• Περιβάλλον

“Αρχή μας είναι το αξίωμα ότι η ηθική υπόληψη δεν αποκτάται - κερδίζεται και αποδειννύεται.”

Η εταιρία ενδιαφέρεται άμεσα για την προστασία του περιβάλλοντος, των φυσικών πόρων, των βιοτόπων και των οικοσυστημάτων. Στόχος της εταιρίας είναι οι λειτουργίες της να είναι σύμφωνες με τη νομοθεσία και τους κανονισμούς σε θέματα περιβάλλοντος. Παράλληλα, είναι και το να προσφέρει περιβαλλοντική εκπαίδευση σε όλους τους εργαζομένους της έτσι ώστε να αυξήσει το αίσθημα ευθύνης για την προστασία του περιβάλλοντος.

Ο Όμιλος Μαϊλλη θα αξιολογεί συνεχώς τις λειτουργίες του προκείμενου να μειώνει τα απόβλητα, βελτιώνοντας την αποδοτική χρήση υλικών συσκευασίας (όπως χάλυβας, πολυαιθυλένιο, ξύλο, χαρτί και φιλμ). Ο Όμιλος επιδιώκει την μείωση ενεργειακής κατανάλωσης υιοθετώντας την πιο αποδοτική χρήση αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας. Πάντα σε στενή συνεργασία με τους πελάτες, τους προμηθευτές, τους μεταφορείς και τους διανομείς της Όμιλος προσπαθεί να επιτύχει του στόχους του αναφορικά με την προστασία του περιβάλλοντος.

Σύμφωνα με την έκθεση ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης το Μάρτιο του 2008 ο τρόπος διάθεσης των υγρών αποβλήτων των εργοστασιακών εγκαταστάσεων της εταιρίας είναι η απόρριψή τους στον Ασωπό ποταμό. Η οριστική άδεια διάθεσης Φ42/273/2366 τους χορηγήθηκε στις 31 Οκτωβρίου του 2003 και είναι σύμφωνη με τις διατάξεις της Ε1β/221/65. Ενώ παράλληλα έχει παραχωρηθεί στην εταιρία Έγκριση Περιβαλλοντικών της Όρων (Α.Ε.Π.Ο) με τον αριθμό 11522 στις 20 Ματρίου του 2003 από το ΥΠΕΧΩΔΕ και άδεια λειτουργίας στις 22 Ιουνίου του 2006 από τη Διεύθυνση Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Βοιωτίας. Παρ'όλα αυτά δεν έχει γίνει η έγκριση της άδειας διάθεσης από τη Διεύθυνση Υγείας ούτε έχει δοθεί άδεια διαχείρησης επικίνδυνων αποβλήτων, σύμφωνη με το ΚΥΑ 13588/2006.

Με απόφαση του Υπουργού του ΥΠΕΧΩΔΕ στις 7 Νοεμβρίου του 2007 επιβλήθηκε πρόστιμο στη Μαΐλλη Α.Ε.Β.Ε ύψους 160.000 ευρώ(μερικό άρθροισμα 790.000 ευρώ). Την επόμενη μέρα, η Μ.Ι.Μαΐλλης Α.Ε.Β.Ε με ανακοίνωσή της αμφισβήτησε το πόρισμα ελέγχου. Η έκθεση ελέγχου είχε ως αποτέλεσμα μικρή μείωση των πωλήσεων κατά το τελευταίο τρίμηνο του 2007 και στις αρχές του 2008, ενώ από τα μέσα του 2008 εώς και το τέλος του 2009 οι πωλήσεις σημειώνουν ανοδική πορεία.

Σήμερα η Μ.Ι. Μαΐλλης ΑΕΒΕ χρησιμοποιεί συγκρότημα ολοκληρωμένης επεξεργασίας υγρών αποβλήτων με δύο εξατμιστές (evaporators). Η συγκεκριμένη επεξεργασία έχει τέσσερα στάδια.

1. Φυσικοχημική Επεξεργασία

2. Διαδικασία μικροφίλτρανσης

3. Επεξεργασία αντίθετων οσμώσεων

4. Διαχείρηση Συμπυκνώματος που δημιουργήθηκε κατά το τρίτο στάδιο

Λειτουργεί, λοιπόν, σύμφωνα με τη νομοθεσία.

Ως μέλη εταιρίας επικοινωνίας, υπεύθυνης για την εικόνα της Μ.Ι.ΜΑΙΛΛΗΣ ΑΕΒΕ. προτείνουμε τις εξής κινήσεις:

• Να συνεχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας και να κάνουμε σεμινάρια περιβαλλοντικής εκπαίδευσης στους υπαλλήλους μας. Παράλληλα, να διοργανώσουμε ημερίδες ενημέρωσης προς τους δημότες των Οινοφύτων, όπου και θα τους ενημερώνουμε για τα νέα περιβαλλοντικά συστήματα επεξεργασίας που χρησιμοποιούμε.

• Εφόσον δεν έχουν επηρρεαστεί οι πωλήσεις της εταιρίας να συνεχίσουμε να προβάλλουμε τις αξίες της εταιρίας εσωτερικά(εντός της εταιρίας) και εξωτερικά προς την αγορά.

• Να μιλήσουμε ανοιχτά για το θέμα της μόλυνσης του Ασωπού και με προγράμματα μέσα στα πλαίσια Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης να στηρίξουμε τις προσπάθειες του δήμου Βοιωτίας.

Επιμέλεια Κειμένου

Μυρτώ Βελίδου-Μαυρίδου

Αλκμήνη-Δήμητρα Θάνου

Σόλυ Ιωχανά

Ted Talks: Barry Schwartz on our loss of wisdom

Κάθε χρόνο διοργανώνεται στον Καναδά ένα συνέδριο με τον τίτλο Ted Talks : Ideas Worth Spreading. Σε αυτά τα συνέδρια (που για να παρεβρεθείς πρέπει να πληρώσεις 6,000 δολλάρια!) μιλούν διάφοροι άνθρωποι από όλες τις χώρες και τις ειδικότητες: γιατροί, ερευνητές, επιστήμονες, καθηγητές, συγγραφείς, αθλητές, ηθοποιοί και τραγουδιστές. Ένας από τους πιο γνωστούς και αξιοπρόσεκτους ομιλητές του Ted είναι ο καθηγητής Barry Schwartz. Σε μια ομιλία που έδωσε, με τίτλο Loss of Wisdom, ο Schwartz μίλησε ανάμεσα στα άλλα για την ηθική θέληση και την ηθική δεξιότητα. Ξεκίνησε μιλώντας για την αρετή:

«Ο Ομπάμα μας παρότρυνε να βάλουμε τα δυνατά μας καθώς προσπαθούμε να βγούμε από την οικονομική κρίση. Δεν πρότεινε (όπως προγενέστεροί του έκαναν) να πάμε για ψώνια, ούτε να εμπιστευτούμε τη χώρα μας και να αρχίσουμε να επενδύουμε. Αντιθέτως, είπε να βάλουμε τέτοια παιδιάστικα φερσίματα κατά μέρος, και να στραφούμε σε αυτό που ονομάζουμε αρετή.

Η αρετή είναι μια πολύ ξεπερασμένη λέξη. Μοιάζει να είναι εκτός χρόνου και τόπου σε ένα τόσο ακραίο περιβάλλον όπως αυτό στο οποίο ζούμε, και εκτός αυτού πολλοί μπορεί να αναρωτιέστε «Τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη;»... »

Για να υποστηρίξει το σημείο αυτό ο Schwartz έφερε ως παράδειγμα τους επιστάτες νοσκοκομείων. Υπάρχει μια ατέλειωτη λίστα με τις υποχρεώσεις και τα πράγματα που θα περιμέναμε να κάνουν (σκούπισμα, σφουγγάρισμα, άδειασμα κάδων απορριμάτων), όμως στη λίστα αυτή δεν υπάρχει ούτε ένα πράγμα που να περιλαμβάνει επαφή με άλλους ανθρώπους. Παρ’όλα αυτά όταν ψυχολόγοι ρώτησαν τους επιστάτες για τις υποχρεώσεις που αναλαμβάνουν εν ώρα εργασίας, έλαβαν ενδιαφέρουσες απαντήσεις:

Ένας επιστάτης δεν σφουγγάρισε καθώς ένας ασθενής περπατούσε στον διάδρομο αργά, σε μια προσπάθεια να ανακτήσει τις δυνάμεις , ενώ μια άλλη επιστάτης δεν σκούπισε την αίθουσα αναμονής καθώς πολλές οικογένεις που περίμεναν μέρες στην αίθουσα αυτή, έτυχε να κοιμούνται.

Τέτοιες ενέργειες «αμελείας», σύμφωνα με τον Schwartz βελτιώνουν την ποιότητα των συνθηκών νοσηλείας των ασθενών στο νοσοκομείο, αλλά εξασφαλίζουν και τη καλή φήμη του νοσοκομείου προς τα έξω.

Κάποιοι πιστεύουν λοιπόν πως η ευγένεια, η φροντίδα και η συμπόνοια είναι βασικά κριτήρια στη δουλειά που κάνουν. Έχουν κάτι που ο Schwartz ονομάζει ηθική θέληση αλλά και πέρα από αυτό διαθέτουν και την ηθική δεξιότητα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να καταλάβουν τι σημαίνει “κάνω το σωστό”:

“Ο Αριστοτέλης μας λέει πως η πρακτική σοφία είναι ο συνδυασμός αυτών των δύο στοιχείων .Ένας σοφός άνθρωπος ξέρει πότε και πώς να κάνει την εξαίρεση σε κάθε κανόνα, όπως ακριβώς οι επιστάτες που προαναφέραμε γνωρίζουν πότε να αμελήσουν τα καθήκοντά τους για να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς.”

ΕΝΑΣ ΣΟΦΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…

O Schwartz αναφέρθηκε ακόμα στις ικανότητες ενός σοφού ανθρώπου. Υποστήριξε πως ένας σοφός άνθρωπος ξέρει πότε και πώς να αυτοσχεδιάσει. Τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου είναι δυσδιάκριτα. Το περικείμενο αλλάζει συνεχώς. Ένας σοφός άνθρωπος συμπεριφέρεται ακριβώς όπως και ένας τζαζίστας: χρησιμοποιεί τις νότες που του έχουν δωθεί σε χαρτί αλλά δημιουργεί συνεχώς νέους συνδυασμούς, κατάλληλους για τις εκάστοτε περιστάσεις αλλά και τους ανθρώπους.

Ακόμη, ένας σοφός άνθρωπος ξέρει πώς να χρησιμοποιεί αυτές τις ικανότητες που έχει ώστε να πετύχει τους σωστούς στόχους. Πρέπει να υπηρετεί και όχι να χειραγωγεί.

Τελικά, ένας σοφός άνθρωπος δεν γεννιέται, γίνεται. Η σοφία εξαρτάται από την εμπειρία που αποκτά το κάθε άτομο. Χρειάζεσαι χρόνο για να γνωρίσεις τα άτομα με τα οποία συνεργάζεσαι. Χρειάζεσαι ακόμη την άδεια για να αυτοσχεδιάσεις, αλλά και να έχεις τα περιθώρια αποτυχίας ώστε να μάθεις από τα λάθη σου. Είναι βέβαια εξίσου σημαντική η παρουσία ενός σοφού δασκάλου.

Ο Schwartz υποστηρίζει πως η σοφία δεν απαιτεί εξυπνάδα. Χωρίς όμως την σοφία, η εξυπνάδα χάνει τις καλές προθέσεις τις και δημιουργεί προβλήματα και σε αυτόν που την κατέχει αλλά και σε άλλους αθρώπους.

Η ΛΕΜΟΝΑΔΑ

«Ένας πατέρας με τον 11χρονο γιο του παρακολουθούν έναν αγώνα των ..... Ο γιος ζητάει λίγη λεμονάδα, και ο πατέρας πάει στον κυλικείο να του την αγοράσει. Στο κυλικείο όμως έχουν μόνο μια συγκεκριμένη μάρκα λεμονάδας, η οποία περιέχει 5% αλκοόλ. Ο πατέρας, όντας ακαδημαϊκός,δεν έχει ιδέα ότι περιέχει αλκοόλ, και την αγοράζει. Καθώς το παιδί πίνει, ένας φρουρός το εντοπίζει και καλεί την αστυνομία, ενώ μετά καλούν ασθενοφόρο και μεταφέρουν το παιδί άρων άρων στο νοσοκομείο, όπου και τους επιβεβαιώνουν πως το αίμα του παιδιού δεν περιέχει καθόλου αλκοόλ.

Ήταν έτοιμοι να αφήσουν το παιδί να φύγει, η Προστασία Ανηλίκων όμως λέει «Όχι», και στέλνουν το παιδί σε ανάδοχη οικογένεια για 3 μέρες.

Δεν θα έπρεπε σε εκείνο το σημείο να επιστρέψει το παιδί σπίτι του; Ο δικαστής είπε «Μόνο αν ο πατέρας εγκαταλείψει το σπίτι και μείνει σε μοτέλ».

Η οικεγένεια επανενώθηκε μετά από 2 βδομάδες...»

Ο Schwartz δίνοντας αυτή την ιστορία προσπαθεί να εξηγήσει τις συνέπειες που είχε το παρανοϊκό και υπερβολικό φέρσιμο του φρουρού, των οδηγών ασθενοφόρου, των δικαστών και όλων όσων είχαν εμπλακεί στην υπόθεση. Όλοι παραδέχτηκαν πως αν και δεν είναι ευχάριστο, είναι όμως ένα πρωτόκολλο που πρέπει να τηρηθεί. Οι κανόνες και τα πρωτόκολλα μας σώζουν από το να σκεφτόμαστε. Πράττουμε χωρίς σκέψη. Βέβαια έχουν κάποια βάση, καθώς έχουν δημιουργηθεί επειδή ακριβώς σε προηγούμενες υποθέσεις έγιναν λάθη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν αν είχαν ακολουθηθεί οι κανόνες.

Υπάρχουν 2 πράγματα στα οποία στρεφόμαστε όταν τα πράγματα πάνε στραβά: τους κανόνες και τα κίνητρα. Αν και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και τα δυο σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης (όπως είναι για παράδειγμα η οικονομική κρίση) είναι αλήθεια πως τίποτα από τα δύο δεν είναι αρκετό. Οι πράξεις των επιστατών δεν θα μπορούσαν να είχαν υπαγορευθεί από κανόνες: πώς θα μπορούσαμε να υπαγορεύσουμε την ανθρωπιά και το ενδιαφέρον; Ή μήπως θα έπρεπε να πληρώνονται έξτρα;

Δυστυχώς, σύμφωνα με τον Schwartz, ακριβώς επειδή βασιζόμαστε τόσο πολύ στους κανόνες και τα κίνητρα, υποβαθμίζουμε την ηθική θέληση και την ηθική δεξιότητα. Βραχυπρόθεσμα μπορεί ο συνδυασμός κινήτρων-κανόνων να φέρει καλοδεχούμενα αποτελέσματα, μακροπρόθεσμα όμως, όχι. Η ηθική θέληση αντικαθιστάται από κανόνες που μας εμποδίζουν από τον αυτοσχεδιάζουμε και σε τελική ανάλυση να μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η ηθική δεξιότητα παραμερίζεται καθώς επικεντρωνόμαστε στα κίνητρα, και ξεχνούμε να κάνουμε αυτό που είναι σωστό.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι οι παιδικοί σταθμοί στο Σικάγο: κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, σε όλους τους παιδικούς σταθμούς τα παιδιά διδάσκονται μια λίστα λέξεων που ξεκινούν από «b» Ο Schwartz λέει πως όλοι αυτοί οι κανόνες που υπαγορεύουν στους δασκάλους πώς να διδάξουν, υπάρχουν γιατί δεν εμπιστευόμαστε την κρίση των δασκάλων. Δεν τους αφήνουμε να πράξουν αυτόνομα: «Είναι πολιτικές ασφαλείας ενάντια στην καταστροφή. Αποτρέπουν την καταστροφή, ενώ παράλληλα διασφαλίζουν την μετριότητα...» υποστηρίζει ο Schwartz

Ποιό λοιπόν είναι το μέτρο;

Βεβαίως και χρειαζόμαστε κανόνες, αλλά τόσους ώστε να μην καταπατείται η δημιουργικότητα. Επιστρέφοντας στο παράδειγμα με τους τζαζίστες, οι οποίοι χρειάζονται νότες και κανόνες, ο Schwartz λέει πως οι πολλοί κανόνες εμποδίζουν τους καλούς τζαζίστες να αυτοσχεδιάζουν με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να χάσουν το χάρισμά τους και να σταματήσουν να παίζουν..

ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΙ ΚΙΝΗΤΡΑ

Ο Schwartz συνεχίζοντας μιλάει για το τι συμβαίνει όταν μπλέκουμε την ηθικλη υποχρέωση με τα κίνητρα. Αν έπρεπε να κάνουμε κάτι, και είχαμε δύο λόγους να το κάνουμε και όχι έναν, αυτό λογικά θα σήμαινε πως θα ήμασταν πιο πρόθυμοι να το κάνουμε. Ο Schwartz λέει πως δεν είναι έτσι. Δύο λόγοι για το ίδιο ζήτημα αλληλοσυγκρούονται, δεν ενισχύουν ο ένας τον άλλο.

Πριν 15 χρόνια, στη Ελβετία, γινόταν ένα εθνικό δημοψήφισμα για να βρουν ένα μέρος να πετάξουν πυρηνικά απόβλητα. Ένα μέρος του κόσμου που ρωτήθηκε για το αν θα ήθελε να έχει πυρηνικά απόβλητα στην κοινότητά του, απάντησε «ναι». Και για να μιλήσουμε με νούμερα, το 50%. Οι άνθρωποι ήξεραν πως ήταν κάτι επικίνδυνο και πως θα είχε ως συνέπεια να μειωθεί η αξία των ιδιοκτησιών τους, αλλά παρ’όλα αυτά ήξεραν πως είχαν ευθύνη σαν πολίτες, και πως αυτά τα απόβλητα έπρεπε τελοσπάντων να πάνε κάπου. Όταν όμως μια άλλη μερίδα ρωτήθηκε για το αν θα επέτρεπαν το ίδιο πράγμα με αντάλλαγμα να τους δίνονται κάθε χρόνο οι μισθοί 6 μηνών, μόνο το 25% συμφώνησε.

Το συγκεκριμένο παράδειγμα συνδυάζει την καλή θέληση με τα κίνητρα. Όταν αυτά τα δύο συνδυάζονται, τότε υπερισχύουν τα κίνητρα. Η υπερβολική εμπιστοσύνη στα κινητρα καταστρέφει την καλή θέληση.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στον εργασιακό χώρο. Η εργασία γίνεται ανήθικη («demorilise work») και άρα οι εργαζόμενοι στρέφονται στα κίνητρα, και ξεχνούν τι σημαίνει να «κάνουν το σωστό». Πρέπει λοιπόν να αποκατασταθεί η ηθική στην εργασία, και αυτό λέει ο Schwartz θα γίνει μόνο όταν ξεκινήσουμε να εξυμνούμε τα ηθικά παραδείγματα προς μίμηση (όπως συνέβη με την περίπτωση των επιστατών) αλλά και να αναγνωρίζουμε το ότι έχουμε ηθικούς ήρωες.

Τελειώνοντας, ο Schwartz εστίασε στον ρόλο μας ως απλοί άνθρωποι, ως διευθυντές οργανισμών και ως δάσκαλοι. Αντίστοιχα λοιπόν, πρέπει να προσπαθούμε να είμαστε απλοί καθημερινοί ήρωες, να δημιουργούμε εργασιακά περιβάλλοντα τέτοια που να καλλιεργούν και να επιβραβεύουν την ηθική θέληση και την ηθική δεξιότητα, και δεν πρέπει να ξεχνούμε πως πάντα κάποιος μας παρακολουθεί και πως πάντα είμαστε παράδειγμα προς μίμηση για κάποιον.

Barry Schwartz on our loss of wisdom | Video on TED.com

Επιμέλεια κειμένου

Μυρτώ Βελίδου-Μαυρίδου

Αλκμήνη-Δήμητρα Θάνου

Σόλυ Ιωχανά